We held hands,
I thought:
this might never happen again
what stabbed me was
the glimpse of you
stretching to thousands
because
it was the last
and I knew it beforehand.
clocks on the walls,
consume my being
decay my longing
end my aches
loosen my screws
break the chains of time
burn these empty lines
dead within these rhymes
gumagaan ang dibdib
sa pagtibok na walang pigil
binaliwala ang panganib
ng damdaming suwail
nagtanim ng poot
namulaklak ang galit
puso’y pilit na iginigiit
‘di na muling lalapit
tuwing gabi’y sasapit
napapaisip kung bakit
sa pag-ibig muling kakapit
kung sakit lang ang nakakamit
nagdurugong dibdib
‘di makaraos-raos
sakit na ‘di matapos-tapos
gumagaan habang umaagos